کاش تهش فزت و رب الکعبه ...

می‌دانی چیست؟ وقتی برای میم یا عین و یا هرکسی حرف می‌زنم می‌بینم چقدر چیز می‌دانم و هربار پای عمل به هرکدامشان دست‌هایم خالی‌ست. نمی‌دانم این گپ دانستن تا عمل چگونه پر می‌شود؟ شاید فقط با سرکوب نفس و زیاده‌خواهی‌هایش...

می‌گفت فزت و رب الکعبه و من با خودم فکر می‌کنم چقدر او موفق بود که اینجور با رضایت رفت... و یادم می‌آید به تمام ناله‌هایش در چاه و تمام آه‌هایش و دردهایش و طاقت آوردن‌هایش و و و ... علی ابن ابی‌طالب بی‌خود علی نشد ... شاید راهم اینگونه بگذرد ... یاد گرفتن از او ...

یکمی هم برای خودم حرف بزنم و خودم را نصیحت بکنم خب .