لیوانی نیست باور کن

دلم هرسو تنم اینجا

تو هرجا یافتی خود گفت‌و‌گو می‌کن که او تنهاست

و در این برزخ خالی زهمراهی پیِ تشنه، پیِ دیدار

پیِ آن یک نشانی که مرا از من رها سازد 

مرا غرق تو مهری مرا غرق ....

دوستی و لطف و زیبایی را تو بنا کن بگذار این بیهودگی تمام ....

تو که می‌دونی خیال باطلی‌ست پس چیست این تمنا ؟ جز آرزوی محال!

لیوانی نیست.‌. باور کن .