هر آنکه بجز خود

بوی قهوه تو سرم پیچیده وزندگی اونو مرور می کنم میم میگه مرد بود و من به خودم برمیگردم که شیفته ی شجاعت و مردونگیش شده‌بودم اما حالا فکر می کنم اون یه ایدئولوژیستِ احساسی بود 

می دونم قضاوت تند و خشنی دارم مز کنم و خودم هم آزار می بینم اما واقع امر این چیزیه که من ازش دیدم 

دلم براش ام سوخت و هم خوشحال

آخرا گیج میزد انگار ولی دوسش داشت و عاقبت بخیر شد 

دارم شاید فرافکنی می کنم که از این احساسی بودن خودم در برن می خوام ایدئولوژی زده نباشم و می خوام احساسی نباشم

پناهم به منطق هم همین بود 

ویت و خیلی ها که تهش به عرفان رسیدن به زعم من احساسی بودن و ذهن ایدئولوژی زده اط داشتن شاید باید ررم طراغ لایب نیتس یا کانت قبل از مابعالطبیعه‌اش 

دلم نمی خواد احساس من رو ضعیف کنه تا بناچار پناه ببرم به چیزی باید مردونه وایساد به نظرم

شاید این چیزی هست کا من باید انجامش بدم

و اینکه دوست دارم هنوز و دلم یه کلمه می خودد همین فقط