عق

جانم درد داره... اون پریشونه و من حیرون... نمی دونم کجا فرار کنم از خودم 

خسته از من و گریزی هم نیست ، حال روحیم به معنای عصبیش بد نیست اما حال روحی و معنویم بده... خودم بدم  و خسته از اینهمه بدی و کثافت ... اونقدر که فکر می کنم اگر عق بزنم گندش همه جا رو میگیره

گمم ... نه هویتی.. نه منی ... هیچی ندارم ... از آشغال هم آشغالترم 

خسته شدم از بس تر زدم ...

پس تو کجایی....

نزدیکترین جا نیستی که اگه بودی این من این نبود...

بغض یا چی گلومو گرفته باید به جایی چیزی کسی پناه ببرم و الا می شکنم خورد میشم .... من یه ظرف خالی ام .... خالی از همه چیز و زشت ... و کثیف .... ...